Wat een mooie dag was het weer!
Vanmorgen zijn we eerst gaan ontbijten in een cafeetje waar we 4 jaar geleden ook steeds gingen, niet veel veranderd, alleen waren er geen gebakken eieren meer.
De trein naar Cistierna gaat om half 3 dus we hadden nog even de tijd om een rondje Bilbao langs de rivier te wandelen.
En natuurlijk over de Zubizuribrug van Calatrava.
Het is echt een flaneergebied daar langs de rivier, mensen met honden, deftige lui en veel joggers.
We hadden geluk, het bleef droog. We gingen even langs het station om kaartjes te kopen voor de trein naar Cistierns. Nou ja eigenlijk naar Arija, want Annie heeft met Martijn afgesproken dat hij ons daar op komt pikken.
Voor 3 uur met de trein betaal betaal je hier 9 euro. Dus dat is een koopje.
Bij het oversteken van de brug kwam er opeens een grote groep demonstranten aan, compleet met Baskische vlaggen, toeters en vuurwerk.
De scandeerden dat het leven van een arbeider nog minder waard is als een paracetamolletje.
De koffertjes werden opgehaald in het hotel, in het oude centrum van Bilbao, 10 min. lopen van het station. Tegenover het hotel was zo'n fantastische hammenwinkel, dus daar werd gefourageerd voor in de trein.
Op naar het station, de trein stond al klaar.
Om half 3 vertrokken we, eerst was er nog enige twijfel of we in de goede trein zaten. Vragen aan een Bask is moeilijk, je verstaat ze niet. Maar ja het is de enige trein van Bilbao naar Léon die op 47 stations stopt en hij gaat maar één keer per dag, dus we zaten goed.
We hoefden niet bang te zijn dat we geen zitplaats hadden want het bleek een trein met zeer weinig passagiers.
En de trein stopt alleen bij enigszins grote dorpen en verder op verzoek.
We moesten nog een keer overstappen in Balmaseda, daarna kregen we een wat luxere trein.
En we hadden het hok ruim, ongeveer 10 passagiers.
De treinreis was een hele belevenis, afwisselend landschap, de mooiste natuur kwam voorbij. We reden langs riviertjes, door bossen en heiden, dwars door bergen door een tunnel en de laatste kilometers langs het enorme stuwmeer van de Ebro. Geweldig!
Alles zat mee, zelfs de mooie luchten!
Op het station van Arija stond Martijn al te wachten. Na dik een jaar werden moeder en zoon weer herenigd.
Dus nu alleen nog net de auto richting Valmartino. Martijn had nog allerlei toeristische trekpleisters verzonnen voor onderweg.
We gingen naar een kerk die half in het stuwmeer van de Ebro staat bij Villa Nueva de Rosas.
In dit kilometers lange stuwmeer liggen vele verdwenen dorpen.
Op de weg naar Valmartino kwamen we nog 2 keer de trein tegen waarin we gezeten hadden, die maakte nog even een slinger door het mooie landschap.
We maakten nog rondjes in mooie dorpjes.
Om een uur of 7 kwamen we aan bij het huis van Toño.
Wij oudjes waren best moe. Maar het prachtige uitzicht lonkte ons naar buiten.
Wat een prachtig uitzicht. Aan de ene kant zie je de zon ondergaan en aan de andere kant komt de maan op en als het donker is zie je de sterrenhemel.
Na een heerlijke maaltijd waren we echt aan bed toe en konden we onze oude lijven ten ruste leggen.
Morgen weer een dag!
Deze blog heeft enige vertraging want er is
Geen opmerkingen:
Een reactie posten