Vandaag staat er een tripje naar een grot op het programma.
Eerst moet er opgeruimd worden want vandaag verlaten we Valmartino om plaats te maken voor de eigenaar van deze leuke stulp. De koffertjes worden gepakt en we gaan weer op pad.
De regen kwam met bakken uit de hemel, maar ja we hadden de afspraak met de gids gemaakt om een grot te bezoeken. We moesten richting Sabero en aan het eind van het dorp een grindpad in, de bergen lagen in de wolken en het water liep met slootjes langs het pad, twee en halve kilometer naar de Cueva de Valdelajo in Sahalices de Sabero.
De gids kwam achter ons aan rijden en moest eerst nog een generator aanzetten en de grot openen. Het was een hele leuke man in korte broek (terwijl het in die grot maar 10 graden was) maar gelukkig had hij hele mooie benen volgens Annie.
Hij kon boeiend vertellen over alles wat te zien was en Martijn fungeerde als tolk…we waren de enige bezoekers. Alleen bubbels mochten er in op afspraak.
Gelukkig verbeterde het weer en werd het vrijwel droog. We reden door de streek waar vroeger de mijnen waren. Al die dorpjes zijn een beetje sleets . De bar waar we een kopje koffie dronken in Olleros de Sabero was eens een mooi café geweest , een ontmoetingsplaats voor de mijnwerkers, met lederen stoeltjes, nu allemaal versleten. De clientèle bestond uit oudere mannen met de hobby drinken en gokken op voetbalwedstrijden. de pot stond op €496.
Even nadat we onze rit hadden vervolgd zagen we een toren van een oude mijnschacht.
Dus daar moeten we langs! Het was in Sotillos de Sabero , het hek stond open maar er stond wel een bordje verboden toegang op.
Maar ja, gewoon gaan en als er iemand komt zeg ik gewoon dat ik het niet begrepen heb.
Als fotograaf kan je in deze voormalige mijnstreek je hart ophalen, alles is er, bergen, grotten, riviertjes, lelijke dorpjes en veel verlaten plaatsen, bruggen, mijnen en oude treinen en je kan overal lekker eten.
Gewoon landelijke kost, pan met soep op tafel, heerlijk!
Na de mijnschacht gingen we nog voor een dorpswandeling in Boñar, heerlijk in het zonnetje maakten we rondje langs merendeel vergane glorie en leuke winkels😜
Omdat het onderdehand 3 uur was geworden moesten we natuurlijk weer eten, we kwamen een leuk restaurantje tegen, gelegen aan de Rio Porma in Remellán.
Ze waren daar van de grote porties, na het voorgerecht kreeg ik ongeveer een kwart hert op mijn bord.
Na nog even bij de rivier te hebben gekeken gingen we weer op Cistierna aan.
We hebben voor de laatste 3 nachten afgesproken in Spa Resort Puerta Vadinia, vlak bij het station in Cistierna.
Het is allemaal een beetje vergane glorie, maar ja het zag er op de website zo aardig uit.
Toen we aankwamen was er niemand en uiteindelijk kwam er een man met een slaperige kop de deur open doen. Het ziet er allemaal een beetje ongezellig uit. Er is wel een leuke tuin, maar ja het is in Cistierna geen tuin weer.
Eerst hebben we lekker een slaapje gedaan en half in de avond nog even een rondje station en een afzakkertje met Martijn in de ongezellige zaal van het hotel.
Ach het is toch alleen maar om te slapen.
Uitzicht uit de hotelkamer.
Morgen zaterdag is Elena ook gearriveerd en andere familieleden dus wachten we maar af wat er gaat gebeuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten