Dag 7 Naar Sabero, op visite en bovenop de Camperona

 Vandaag werden met heel veel mist wakker. Er was bijna niks te zien vanuit bed.

Maar beneden in het dorp was er geen mist, dus gingen we na het ontbijt een rondje door het oude gedeelte van Cistierna. Het ligt wat hoger tegen de bergen.

Tja, het is wat het is.

Het zijn opknappertjes,

 je moet er even doorheen kijken.

Toen we aan de koffie zaten belde Martijn om te vragen waar we zaten, bij de rode stoeltjes, maar er bleken wel meer kroegen met rode stoeltjes te zijn, maar we werden toch gevonden.

We vertrokken naar Sabero naar 

Het Staal- en Mijnmuseum is gevestigd in een oude hoogoven, een indrukwekkend gebouw.

Een lekker overzichtelijke tentoonstelling waar je met een uurtje doorheen bent.  Precies  goed!

Ze maakten er vroeger wel werk van! Daar kan de Tata Steel nog wat van opsteken, qua architectuur!

https://youtu.be/boYvFsvCfkU

Het werd de hoogste tijd voor een drankje dus vertrokken we naar een leuk terras aan de Esla…voor het ijsvogeltje, de Martín Pescador.

Maar nee, het is niet gelukt het blauwe vogeltje te aanschouwen.

We zagen wel visjes, maar die hebben we opgegeten.

We werden vanmiddag in Cistierna verwacht. In Spanje eet je rond  3 uur in de middag de hoofdmaaltijd van de dag.

De dames waren al aan het koken. Er stond een extra grote pan op het vuur met rijst, groenten en kip.

Jammergenoeg geen foto’s van gemaakt.

Maar zo ongeveer moet je het voorstellen.

Een lange tafel in een grote tuin, veel eten en  drinken.

We kregen zoveel opgeschept dat we bijna ploften!

Maar het was gezellig. Na het eten, (siësta, even rust, wat heen en weer kletsen in het Spaans, Engels en Nederlands , kiekjes laten zien enz.), kregen we het aanbod om nog ‘ even ‘ La Comparona op te rijden.

Over een verschrikkelijke kronkelweg bereikten we de top en stonden we ‘s avonds  om 6 uur van het uitzicht te genieten.

Hieronder Toño en Martijn.

Jammer dat het zo bewolkt was, maar het was prachtig.

We waren helemaal alleen daar op die  top, geweldig!

Je moet er niet aan denken dat je dat op de fiets moet doen zoals in de Vuelta.

Daar zijn ze nu nog steeds trots op en het is nog steeds een uitdaging voor de amateurfietsers.

Na genoten te hebben van het prachtige uitzicht en het ritje was het tijd om de familie gedag te zeggen en weer terug naar het hotel te gaan.

In de avond gingen we nog even gezellig naar de kroeg met de rode stoeltjes voor een drankje en een hapje met de jongelui. Dat is leuk, gewoon langs de weg, heel het dorp komt langs en Elena kent iedereen en daar krijgen wij dan uitleg over. B.v. Kinderen van nichten van nichten  met verhalen over kinderen van nichten van nichten😂.

Ook moesten we nog uitleggen wat Wappies zijn, dus genoeg gespreksstof.

Het werd tijd om naar bed te gaan , morgen terug naar Bilbao Airport .

En dan naar onze huisjes …ook leuk!

Dag 6 Het treinmuseum , een worstelwedstrijd en een rondje in de omgeving.

De eerste nacht in het hotel zit erop. Het is allemaal niet zo comfortabel, maar ja, zo erg is het nou ook allemaal niet. Het is even wennen na het verblijf in Valmartino.

 Na het buffetontbijt😂😂😂 begonnen we met een wandelingetje naar het station en een bezoek aan het Treinmuseum. Toen we daar aankwamen hing er een briefje op de deur dat de beheerder over 15 minuten terug zou komen. Dus liepen we maar even naar de Esla...weer geen ijsvogeltje... 

Bij terugkomst was de beheerster aanwezig en voor 2 euro konden we het museum bezichtigen. Eerst kregen we een film te zien van het ontstaan en het nut van de trein van Cistierna naar Léon (mijnen).

Daarna deed de beheerster een briefje op de deur dat ze binnen 5 terug zou zijn en  werden we meegenomen naar de loods waar vroeger de reparaties van de treinen werden gedaan, grote machines waren er te zien en er hingen t-shirts van popgroepen die een lied over treinen hadden gemaakt.

Er hing zelfs een T-shirt van Shocking Blue!

Het was een klein, leuk museum en de beheerster sprak zelfs een beetje Engels.

Op zoek naar een koffietent wilden we nog even langs het Stadhuis. Toen we langs de Markthal kwamen waren daar worstelwedstrijden bezig. Worstelen is in deze streek erg populair.

In sommige plaatsen zijn grote worstelarena’s.

Deze worstelarena staat in Riaño.

In de Markthal waren tribunes gebouwd en het was een drukte van belang.

Van klein tot groot stonden in de ring.

En bij toeval troffen we daar Martijn en Elena, en toen we na de koffie door het dorp liepen kwamen ook de rest van de familie tegen. Nou dat werd dus even een soort vergadering op straat, wat willen jullie doen, wat willen jullie morgen eten  enz.

We stapten in de auto er reden richting La Ercina naar een hele leuke kroeg die tevens dienst deed als museum. De muren waren vol met oude radio’s , potten, pannen, oude gereedschappen.

Het leek de Oudheidkamer Rhoon en Poortugaal in Poortugaal wel!  

De rest van de familie kwam ook aanschuiven dus dat was wel gezellig en we genoten van een biertje met lekkere ham.

Onder het café was ook nog een museumruimte, mijngereedschap, fossielen, oud keukengerei( geen grijs bewolkt email😁) en religieuze relikwieën.

Het grootste gedeelte van de familie vertrok weer en wij gingen met zijn vieren  eten in Sabero.

Het 

was intussen verschrikkelijk gaan hozen, de bergen verdwenen weer in de wolken.

Op de terugweg naar Cistierna maakten we nog een leuke excursie naar de Ijzeren brug over de Esla. over een off the road pad te bereiken.

Heel vroeger ging daar de trein overheen naar de Kolenwasserij.

Hier nog wat foto’s van de Esla en een foto van de brug uit vroeger tijden.

We gingen nog even mee naar Valmartino maar eigenlijk konden we geen pap meer zeggen.

dus terug naar het hotel, alwaar we ons bezighielden met de krant lezen, op bed  liggen, een blog schrijven en andere nuttige dingen en lieten de avond aan ons voorbij gaan.

Morgen weer een dag!

Dag 5 Naar de grotten en de mijnen

 Vandaag staat er een tripje naar een grot op het programma.

Eerst moet er opgeruimd worden want vandaag verlaten we Valmartino om plaats te maken voor de eigenaar van deze leuke stulp. De koffertjes worden gepakt en we gaan weer op pad.

De regen kwam met bakken uit de hemel, maar ja we hadden de afspraak met de gids gemaakt om een grot te bezoeken. We moesten richting Sabero en aan het eind van het dorp een grindpad in, de bergen lagen in de wolken en het water liep met slootjes langs het pad, twee en halve kilometer naar de Cueva de Valdelajo in Sahalices de Sabero.

De gids kwam achter ons aan rijden en moest eerst nog een generator aanzetten en de grot openen. Het was een hele leuke man in korte broek (terwijl het in die grot maar 10 graden was) maar gelukkig had hij hele mooie benen volgens Annie.

Hij kon boeiend vertellen over alles wat te zien was en Martijn fungeerde als tolk…we waren de enige bezoekers. Alleen bubbels mochten er in op afspraak.

Gelukkig verbeterde het weer en werd het vrijwel droog. We reden door de streek waar vroeger de mijnen waren. Al die dorpjes zijn een beetje sleets . De bar waar we een kopje koffie dronken in Olleros de Sabero was eens een mooi café geweest , een ontmoetingsplaats voor de mijnwerkers, met lederen stoeltjes, nu allemaal versleten. De clientèle bestond uit oudere mannen met de hobby drinken en gokken op voetbalwedstrijden. de pot stond op €496.

Even nadat we onze rit hadden vervolgd zagen we een  toren van een oude mijnschacht.

Dus daar moeten we langs! Het was in Sotillos de Sabero , het hek stond open maar er stond wel een bordje verboden toegang op.

Maar ja, gewoon gaan en als er iemand komt zeg ik gewoon dat ik het niet begrepen heb.

Als fotograaf kan je in deze voormalige mijnstreek je hart ophalen, alles is er, bergen, grotten,  riviertjes, lelijke dorpjes en veel verlaten plaatsen, bruggen,  mijnen en oude treinen en je kan overal lekker eten.

Gewoon landelijke kost, pan met soep op tafel, heerlijk!

Na de mijnschacht gingen we nog voor een dorpswandeling in Boñar, heerlijk in het zonnetje maakten we rondje langs merendeel vergane glorie en leuke winkels😜

Omdat het onderdehand 3 uur was geworden moesten we natuurlijk weer eten, we kwamen een leuk restaurantje tegen, gelegen aan de Rio Porma in Remellán.

Ze waren daar van de grote porties, na het voorgerecht kreeg ik ongeveer een kwart hert op mijn bord.

Na nog even bij de rivier te hebben gekeken gingen we weer op Cistierna aan.

We hebben voor de laatste 3 nachten afgesproken  in  Spa Resort Puerta Vadinia, vlak bij het station in Cistierna.

Het is allemaal een beetje vergane glorie, maar ja het zag er op de website zo aardig uit.

Toen we aankwamen was er niemand en uiteindelijk kwam er een man met een slaperige kop de deur open doen. Het ziet er allemaal een beetje ongezellig uit. Er is wel een leuke tuin, maar ja het is in Cistierna geen tuin weer.

Eerst hebben we lekker een slaapje gedaan en half in de avond nog even een rondje station en een afzakkertje met Martijn in de ongezellige zaal van het hotel.

Ach het is toch alleen maar om te slapen.

Uitzicht uit de hotelkamer.

Morgen zaterdag  is Elena ook gearriveerd en andere familieleden dus wachten we maar af wat er gaat gebeuren.

YouTube filmpje over Cistierna

T.

dag 4 Cistierna en omgeving

Vanmorgen  heb ik voor het ontbijt een loopje gedaan, eerst de heuvel op en toen naar beneden het dorp in.

Valmartino blinkt niet echt uit van schoonheid, ( ik hoop niet dat iemand zich nu beledigd voelt ), het is  gewoon een  eenvoudig bergdorpje. Er is een dorpspleintje met een fonteintje.

En er is natuurlijk een kerkje.

Achter het kerkje stond een ree te grazen, die snel wegliep natuurlijk.

Toen ik na een uurtje terug bij het huisje kwam

was de rest ook op en het ontbijt stond klaar.

De service is hier geweldig!

Het is op donderdag markt in Cistierna dus op naar het dorp. In de markthal verkopen ze groenten en fruit, vis en vlees, noten en olijven.

 De rest van de markt is een eind verderop. Veel kleding, schoenen van matige kwaliteit,  maar ja daar is het ook een markt voor, lekker voordelig.

Na een kop koffie zijn we weer in de auto gestapt voor een uitje naar een verlaten kolenwasserij even buiten Cistierna. Nou daar kan je als fotograaf je hart ophalen, allemaal ouwe zooi!

Het was heerlijk rondstruinen  daar. Een leuk uitje  voor de kiekjesvereniging📸

Na een uurtje 📸📸📸 vertrokken we naar Alejico voor een kijkje bij een loopbrug over de Esla.

Wat een prachtige natuur heb je daar!

Het schommelde wel een beetje heen en weer, maar het was niet eng.

Wij hadden natuurlijk onze ogen open voor een ijsvogeltje, maar niet gezien  of gehoord.

We moesten terug naar Cistierna want we werden verwacht voor een etentje bij Casa Paco.

Gewoon lekker streekgerechten. Het was heerlijk en gezellig .

Na de familie gedag te hebben gezegd gingen wij weer naar de berg....om te rusten want dat hoort in Spanje na het eten 's middags.

Je ziet, hier draagt iedereen een mondkapje op straat. Ook als je op een terras of in een kroeg of restaurant zit en niks in  je mond hebt moet je het ook om.

En...nog even over een ijsvogeltje, hier is ie dan😁

Het was een prachtige warme dag, we hebben genoten.

Na de siësta hebben we nog een rondje op de berg gedaan en een stuk naar beneden gelopen. 

Warm  en veel vliegen!

De zon verdween weer achter een berg, het is weer mooi geweest! 

Dag 3 De bergen in

De dag begon perfect, lekker zonnetje en een fris windje. Het huisje ligt op 1000 meter hoogte en daar slaat de kou toch sneller toe! Frisjes zullen we maar zeggen.

Na het ontbijt vertrokken we richting de  Picos. Door Cistierna en dan naar boven. De eerste stop was Salamon. E. We stopten bij een klein etnografisch museum,  maar ja dat bleek dicht.

Martijn probeerde nog iemand te bellen en vroeg het ook nog aan een oude man met een stok.

Het was onduidelijk en toen hebben maar een rondje dorp gedaan. 

Daarna stopten we in Lois . Elk huis had een bordje met een wijze spreuk erop. Er was ook nog een op India georiënteerde  winkel met verbleekte souvenirs, en  een assortiment van Kersthangers, een initiatief van de plaatselijke bevolking.🤣

Daarna reden we richting Riaño. De bergen werden steeds hoger en indrukwekkender. Via een stuwdam kwam je in  het plaatsje. Na de koffie hebben we van het uitzicht genoten en bezochten we het plaatselijk museum.

Museum Riaño

Deze stelten werden gebruikt om tijdens hoog water droog te blijven. Ook hier zijn vele dorpen onder water verdwenen.verdwenen dorpen in het Riaño stuwmeer

De zon en de wolken wisselden elkaar af, we hielden het de hele dag droog en in het zonnetje was het heerlijk. Het was wel een jasje aan, jasje uit dag.

In dit restaurant hebben we geluncht en daarna vertrokken we naar de Puerto de Sanglorio voor de mooiste uitzichten ooit.

Naar de Collado de Llesba moesten we nog 2 km over een smalle weg met diepe afgronden naar boven

Een oe, oe-momentje.

Dit is op de Collado de Llesba.

Het was adembenemend!

Boven op de berg stond ook nog een beeld van een ijsbeer, nou die komen daar echt niet voor hoor.

Nu weer naar beneden, gelukkig zaten we aan de "veilige" kant in de auto🤣.

Op de terugweg zijn we in Cistierna gestopt en gingen we langs Martijn zijn schoonmoeder. Het is dan weer jammer dat ik geen Spaans spreek.

Met de afspraak om morgen wat te gaan eten in Valmartino vertrokken we weer naar de berg.

Beentjes omhoog, boek lezen en verder worden we volledig verzorgd.

Het lijkt wel een All-inclusive  arrangement !