Ik zit op de bank terug te denken aan de leuke vakantie die we hebben gehad in Bilbao, Valmartino, en Cistierna en omgeving.
De eerste dag hadden we bijna de hele dag regen in Bilbao, maar we gingen toch de stad in, konden we lekker schuilen in een kroeg en lekker eten. Toen we in de bus zaten kwamen we nog langs het Indiase Restaurant waar we al eerder gegeten hadden, een paar jaar terug en Annie had daar nog een voucher van. Die had ik haar vorig jaar voor haar verjaardag gegeven toen we nog in de veronderstelling waren dat we in mei 2020 zouden vertrekken🤪 Maar uiteindelijk belandden we in een ander Indiaas Restaurant….ook lekker… en de voucher was daar ook geldig !😂
Ook moesten we erg wennen dat werkelijk iedereen een mondkapje droeg op straat en zeker in winkels en restaurants.
De tweede dag deden we nog een rondje stad en kochten we een ticket voor de trein van half drie richting Léon.
Het was een fantastische reis, de stad uit, langs bergen en door tunnels, door bossen, langs rivieren en stuwmeren. Het was echt genieten in een bijna leeg treintje.
Heel fijn was het dat Martijn ons halverwege ophaalde en ons langs mooie plekjes reed.
En toen kwamen we in…….Valmartino!
De verrassing begon natuurlijk al vóór de vakantie toen we hoorden dat we in het huis in Valmartino mochten logeren.
We hebben er genoten, want wat is het daar mooi! En we werden volledig verzorgd door Martijn.
Wat dat betreft was het echt een luxe vakantie, eigenlijk was het gewoon een all-in vakantie, maar dan zonder massatoerisme en plastic polsbandje.
In Valmartino hoorden we ‘s avonds vanuit de bergen de herten burlen. Het is daar ‘s nachts zo donker dat alle sterren zo met het blote oog kan zien, geweldig. Een heel verschil met de omgeving waar wij wonen, bij ons wordt het nooit echt donker vanwege de nabijheid van de industrie en de stad.
Martijn gidste ons door de mooie omgeving van de Picos de Europe, we reden door dalen en over bergen, door dorpjes, langs riviertjes, stuwmeren, over oude bruggen, over een hele enge grindweg in de stromende regen naar een grot en naar plekken waar we lekker konden eten.
We zochten naar het IJsvogeltje maar we vonden het niet.
Wat een prachtig uitzicht overal, je weet niet waar je moet kijken, zó fantastisch.
En elke dag ergens eten en het was altijd lekker en VEEL!
We bezochten diverse Musea, een soort streekmuseum, een trein museum en een mijn en staal museum.
We vinden altijd erg leuk om zulke kleinschalige musea te bezoeken.
Eigenlijk zijn we alleen de eerste dag een flink eind weg geweest. de andere dagen zijn we redelijk in de buurt van Cistierna gebleven. Er valt zoveel te zien.
Van de ene plaats naar de andere reden we door de prachtigste natuur. Ook kwamen we langs obscure plekken, waar we natuurlijk heel nieuwsgierig naar waren.
Zoals de oude Kolenwasserij even buiten Cistierna.
Linksboven is een foto van hoe het er ooit uitzag.
Op deze plek zou ik wel een dag door kunnen brengen. Veel oude troep, leuke doorkijkjes, allemaal vergane glorie (één van mijn favoriete foto-onderwerpen). Ik hou er van om door of over hekken te gaan naar plekken waar je eigenlijk niet mag komen.
Ik doe dit echter niet als ik alleen ben, daar heb ik van geleerd.😂 Ooit ben ik in een put gevallen….ik zal jullie de details besparen. Dus ik doe het alleen als er iemand meegaat.
Gelukkig was Martijn ook erg nieuwsgierig en we gingen in de buurt van Sabero door een hek met een bordje naar een oude mijnschacht. Een interessante plek om te fotograferen.
De gastvrijheid van Toño en van Elena haar moeder en de rest van de familie was hartverwarmend.
Wat een lieve gastvrije mensen hebben we ontmoet.
Op donderdag werden uitgenodigd voor een etentje in het dorp , op zaterdag gingen we op pad en eindigden in een kroeg waar een museum onder was. Op zondag aten we in de tuin van de familie, allemaal heel gezellig!
We borrelden ‘s avonds in de kroeg ( als we niet te moe waren).
Het was wel een uitputtingsslag hoor, voor twee oudere vrouwen. We maakten best lange dagen en we hebben veel gelopen en veel in de auto gezeten. soms moesten we ons uit de auto hijsen!
De laatste 3 nachten verbleven in het hotel in Cistierna. Op zich een net hotel hoor, maar er was geen sfeer en service, het had een hele leuke tuin, alleen was het geen weer om er ‘s avonds in te zitten.
De bedden ( met of zonder put )waren volgens Annie bestemd voor al die fietsers die de bergen in gaan, niet echt voor senioren.
Maar ja, we klagen niet hoor, allemaal aanstellerij zou Annie zeggen.
De laatste dag eindigden we bovenop de Camperona, wat een prachtige afsluiting van ons verblijf!
Eerst nog ruim 300 km met de auto naar Bilbao Airport en nog even een sanitaire stop in Olmillos de Sasamón voor een kop koffie en waar ik nog even een kasteel kiekte.
Martijn en Elena weer terug naar Valladolid (een rot eind!) en wij naar Rotterdam met een uur vertraging.
Gelukkig stond Jeanette op ons te wachten en zo kwamen we weer veilig thuis.
Ik startte deze blog in mei 2020.
Toen onze reis niet door ging vanwege het CORONA virus ben ik de reis maar gaan verzinnen.
Niet alles was verzonnen want we hadden alles al geboekt, dus ik had wel wat handvaten om er een verhaal omheen te verzinnen. En Annie was er al geweest dus van haar had ik ook info en foto’s van en natuurlijk veel googelen.
En nu hebben we de reis in het echt gemaakt, nog leuker dan ik dacht dat het zou worden ( met dank aan Martijn).
Intussen zijn we al weer een week thuis en zetten we ons oude leventje gewoon voort. We hebben wel even een dag of wat nodig gehad om uit te rusten maar we hebben ook alweer een paar keer gefietst en we werken in de tuin natuurlijk, er valt een hoop op te ruimen deze tijd van het jaar.
En verder maak ik af en toe een kiekje.
Ook leuk!
