De laatste dagen

 De laatste aflevering van dit avontuur van 2 oude vrouwen.

We kunnen wel zeggen dat het reizen een slijtageslag was. 

Het waren fantastische dagen in Gijón , Valmartino en Cistierna.

Voor we met de trein moesten kregen we nog een heerlijke maaltijd in de tuin van Guadeloupe.

Niks is haar te veel en het moet altijd nog beter.

Maar nu met de trein!

Nee hoor, wij zagen er niet tegenop.Instappen en gaan!

De terrortrein bleek een sukkeltje te zijn hoor. Niks geen enge dingen.

We hadden bijna de gehele reis de coupé voor ons alleen, af en toe kwam de conducteur even langs om te kijken of je het mondkapje nog om had. (Annie is één keer gewaarschuwd).

Met een gemoedelijk tempo op naar Bilbao.

Het was een prachtige reis, door bergen en dalen, langs meren en door bossen.

Op zijn gemak de bergen op en dan weer iets sneller naar beneden en veel toeteren!

Gelukkig ging het niet zo hard want lopen in de trein was nogal een uitdaging.

Gelukkig was de conducteur behulpzaam met het terugbrengen naar je plaats.

Ook stopte de trein een keer voor 4 koeien die wilden oversteken, nou dat zie ik in Nederland niet gebeuren.

Het fotograferen in de trein gaat niet zo goed.

Ik stond de hele tijd te schudden, maar ja..het zijn maar foto’s . In het echt is  het altijd mooier.

Langs het stuwmeer bij Arija heb ik nog wel een mooie foto kunnen maken.

Soms bleef de trein even staan om op een andere trein te wachten, dan konden  we even ‘luchten’.

Het laatste stuk was wel een beetje saai, het werd donker dus was er niks te zien. Het was ook erg warm in de trein, soms gingen we even ergens anders zitten om dat het op dat plekje koeler leek.

We waren blij dat we op het station in Bilbao aankwamen. Het was nog heerlijk buiten en het was druk in de stad.

Wij gingen op weg naar hotel Casual Mardonas.

Een splinternieuw hotel, de kamer is zeer klein, maar alles past er in.

De kleinste badkamer, een douchecabine van 80x80, wc en wastafel. Niks op aan te merken, behalve dat we 4 trappen op moesten ( bijna gevallen) en het nogal lawaaierig was op straat.

We hebben toch goed geslapen!

De hele dag lag nog voor ons, we gingen eerst op ons gemak ontbijten en de bushalte naar het vliegveld zoeken.

We hesen de tassen op de rug en gingen op pad. De stad in, een bankje, een drankje, een bankje, een loopje, een museum, een bankje, een loopje, een hapje, een drankje, een loopje, een bankje.

En maar sjouwen met die tassen. ( ach, achteraf viel het wel mee).

Toen we naar het museum liepen voelde ik dat we achtervolgd werden. Er liepen twee knullen voor ons, die even wachtten en achter ons gingen lopen, als wij overstaken deden zij dat ook. Toen we voor een etalage stopten bleven zij ook staan en heb ik gezegd dat ze moesten opzouten.

Gelukkig deden ze dat…ze hadden zeker geen zin in die zware rugzakken…

We waren het zat, we  waren moe en we hadden het te warm, de tassen te zwaar, dus:

óp naar het vliegveld.

De reis naar huis ging best snel, maar de dag was lang.

Het was een hele leuke week. We hebben van alles genoten. Op reis gaan is zo leuk als je een fijne reisgenoot hebt en leuke mensen en plaatsen hebt waar je naar toe kan gaan.

Iedereen hartelijk bedankt!

En misschien gaan we ooit nog.

Tot ooit!